می اومد کنار بابا می نشست و نوازشش می کرد.ناخناش رو براش می گرفت و می بردش حمام و موهاش رو شونه می زد. بعد هم پا می شد لباساش رو می شست.از موقعی که بابا زمین گیر شده بود،اعظم یارو غم خوارش بود.
مونس مامان هم اعظم بود.می گفت یادش نمیاد که هیچ وقت اعظم با عصبانیت،یا با صدای بلند باهاش حرف زده باشه،حتی یه بار.(شهیده اعظم شفاهی)