امام صادق علیه السلام: هر که به خانواده ‏اش نیکى کند، خداوند بر عمرش بیفزاید.

جام خانواده؛

همه مى دانیم زندگى انسان پر از فراز و نشیب است و این گونه نیست که انسان همیشه در رفاه و آسایش باشد، بلکه مصائب و مشکلات فراوان گریبانگیر نوع بشر است. انسانى که در اثر زیاده روى در محبّت به وى در دوران کودکى عادت کرده همواره به دیگران، به خصوص والدین خودش متکى باشد و از طرف دیگر حسّ خودخواهى و طلبکارى از دیگران (شخصیت کاذب) در او به وجود آمده، هنگام حضور در جامعه توقع دارد همواره به او احترام گذاشته شود و همه در خدمت او باشند. اما چون واقعیت جامعه و اجتماع به دور از این خواسته ها است، انسانى سرخورده، افسرده و گوشه گیر خواهد شد.

علاوه بر این نتایج شوم، این گونه انسان ها پس از ازدواج نیز با همسرشان ناسازگار و برخوردى خشن دارند و در نهایت چه بسا سرخوردگى اجتماعى، به خودکشى منجر شود.

«طلب الثَّناءِ بِغَیرِ استحقاق خرق.»؛توقّع تعریف از دیگران، در حالى که مستحق آن نباشد، از کم عقلى است./غررالحکم، ص 467.

همچنین خداوند متعال در قرآن کریم از این صفت مذمّت نموده و در توصیف کافران و منافقان مى فرماید: «یُحِبُّونَ أَن یُحْمَدُواْ بِمَا لَمْ یَفْعَلُواْ»؛ دوست دارند به آن چه نکرده اند، مورد ستایش قرار گیرند./[28]. سوره ى آل عمران، آیه ى 188.

 بسیاری از والدین به دلیل نداشتن تجربه تربیت فرزند پس از مدتی بچه هایی لوس و غیرقابل تحمل را تحویل جامعه می دهند که هیچ کس تحمل لحظه ای همنشینی با این نوع کودکان را ندارد.

فراموش نکنید روش تربیتی ذهن والدین در سال های نخستین کودک برای همیشه در ذهن وی نقش می بندد و اگر شما در سنین کودکی لغزشی را از هر نظر در تربیت کودکتان مرتکب شوید، جبرانش خیلی مشکل خواهد بود.

یکی از مهم ترین علل لوس شدن کودکان پاسخ همیشه مثبت والدین به خواسته های کودک است. این که شما منطقی یا غیرمنطقی به همه نیازهای کودکتان پاسخ آری بدهید، کمترین عارضه اش لوس شدن کودک است. بیشتر اوقات لازم است مقتدرانه جلوی خواسته کودکتان بایستید و به او بفهمانید که صلاح همه امور را شما باید تشخیص دهید و او هم باید به این نکته ایمان و اعتقاد داشته باشد.

محبت بی حد و حصر هم از جمله علل دیگر لوس شدن کودک است. این که شما در هیچ حالتی عصبانی نشوید و همه کارهای کودکتان را تایید کنید. واژه عصبانیت به آن معنا نیست که شما کودک خود را به دنبال عصبانیت تنبیه کنید ولی آیا همه رفتارهای کودکتان اصولی و صحیح است؟ قطعا این طور نیست از این رو باید این شما باشید که با واکنش های منطقی و بجای خود به کودک بفهمانید که رفتار هنجار و ناهنجار در محیط خانه و بیرون از آن به چه مفهوم است.

عدم هماهنگی بین رفتار مادر و پدر نیز از جمله علل لوس شدن کودک است؛ این که کودک بفهمد رفتاری مورد تایید مادر است اما پدر از آن خوشش نمی آید، همین نکته سبب می شود که او در برخورد با این تناقض، رفتاری لوس گونه و مصنوعی پیش گیرد تا به اهداف خود در خانه و بیرون از خانه برسد. از این رو هماهنگی بین والدین در تربیت فرزندان اینجاست که خودنمایی می کند.

همچنین فراموش نکنید که تشویق ها و تنبیه ها باید بجا و اصولی باشد. در خیلی اوقات کودک می آموزد که یک لبخند پدر یا مادر برایش خیلی بیشتر از هزار جایزه ارزش دارد و از همین روست که شما می توانید با تشویق ها و تنبیه های منطقی جلوی رفتارهای اشتباه کودکتان را بگیرید و این موضوع قطعا از لوس شدن وی پیشگیری می کند.

"لوس" شدن بدین معنا است که علی رغم سخت گیری در مورد رفتار کودک از جانب والدین، او از خودراضی و سرسخت بار بیاید.
* از دستورات پیروی نمی کند یا در پیشنهادات مشارکت نمی کند.
* به هر چیزی اعتراض می کند.
* تفاوت بین نیاز و خواسته هایش را نمی داند.
* اصرار به داشتن هر چیزی برای خود دارد.
* تقاضاهای بیش از اندازه یا نادرست دارد.
* احترام به جا و درستی به دیگران نمی گذارد.
* در برابر محرومیت مقاومت اندکی دارد.
* نالیدن مکرر یا قهرهای مکرر.
* شکایت مداوم از خسته شدن.

کودک لوس یا کودک در حال رشد؟؟

گاهی اوقات بزرگترها فکر می کنند کودکانی که کارهای بی ادبانه و رنجش آور انجام می دهند لوس هستند.
اما بزرگترها رفتاری را بد می بینند که شاید در سنی خاص آن رفتار نرمال و ساده باشد و یا در دوران در حال رشد باشد.
بطور مثال پرتاب کردن بعضی چیز ها  از روی خشم برای یک کودک 2 ساله غیر عادی نیست. ناخوشایند و آزار دهنده هست ولی بدین معنی نیست که کودک لوس شده است.

کودکان کارهایی انجام می دهند که آزاردهنده و منفور است مثل کج خلقی کردن، دستور دادن به مردم، ولی اینها رفتارهای نرمالی است که کودک نوپا در ان زمان انجام می دهد.
برای مثال در یک کودک نوپا استفاده از مهارت جسمی و پیشرفت زبانی و کلامی برای دست یافتن به نیازهایش است.
والدین دانا تشخیص می دهند و می دانند که زمان، صبر، راهنمایی والدین کمک می کند که کودکان نوپا راه های قابل قبول ارتباط و چگونگی در خواست نیازهایشان را بیاموزند.

توجه کم می تواند علت رفتار لوس باشد:

کودکان کوچکتر با گذشت زمان و تشویق شما بخشنده تر می شوند، آنها از گوش دادن در مورد داشتن احساس خوب و برخورد مثبت داشتن خوشحال می شوند.

همچنین توجه کردن به یک کودک احساس پذیرفته شدن از طرف شخص را می رساند.

ملایمت و توجه کودکان را تشویق می کند که پاسخ مناسبتری نسبت به راهنمایی های شما داشته باشد.

کودکانی که توجه کافی به آنها نمی شود ممکن است برای بدست آوردن توجه تلاش کنند. از راه هایی که باعث رنجش والدین می شود استفاده کنند مثل کج خلقی و سرو صدا کردن
ممکن است درک این مطلب برای بزرگترها سخت باشد اما برای کودکان کم سن و سال توجه از سوی بزرگترها خیلی مهم است حتی توجه به انها در زمان اوقات تلخی والدین ارجحیت دارد.
اگر شما نگران هستید که کودکان شما لوس هستند در مورد نوع توجه شما به انها از فرزندتان بپرسید.
آیا شما زمانی را برای سخن گفتن در مورد انجام دادن یا ندادن رفتارها با فرزندانتان گذرانده اید؟
آیا شما در زمانی که کودکانتان رفتار مناسب داشتند به انها توجه مناسبی داشته اید؟
والدین روی رفتارهای منفی و نامناسب کودکان متمرکز می شوند در صورتی که انها به توجه در زمان شادی و سر

علائم کودک لوس
1. کودک شما وقتی چیزی می خواهد گریه می کند یا فریاد می زند.
2. کودک شما خود را در کف اتاق پرت کرده و از بلند شدن امتناع می کند.
3. کودک شما کج خلقی می کند و حتی شما را می زند وقتی که او را تنبیه می کنید.
4. کودک شما وقتی که از او سوال می کنید شما را نادیده می گیرد.
5. کودک شما نسبت به همسالان و بزرگ ترها گستاخ است.
6. کودک سهیم بودن را دوست ندارد.
7. به چیزهای دیگران حسادت می کند و حتی موقعی که آن را بدست می آورد راضی نمی باشد.
8. کودک نمی خواهد به رختخواب برود.

راه درمان
براى پیشگیرى از لوس شدن کودک و درمان آن، نکاتى باید مورد توجه قرار گیرد.

1. محبّت به کودک به اندازه و در حدّ اعتدال باشد. در روایتى آمده است:
«شُرّ الاباءِ مَن دعاه البرّ اِلى الاِفراط.»؛ بدترین پدران کسانى هستند که زیادى روى در محبّت آنان به افراط وادارد./ تاریخ یعقوبى، ج 3، ص 53.

2. کارهایى که به کودک مربوط است در حدّ توانش به او واگذار شود، مانند راه رفتن، لباس پوشیدن، و...

3. والدین هنگام ناراحتى کودک، ابراز ناراحتى ننموده، بلکه عکس العمل منطقى از خود نشان دهند. مثلا هنگام زخم برداشتن و یا بیمارى کودک، به گونه اى بى تابى نکنند که انگار اتفاق بزرگى افتاده است.
4. اگر کودک از کسى شکایت کرد، بلافاصله و بدون تحقیق حق به جانب او داده نشود.

5. کودک را نباید زیاد از حدّ، تحسین و تشویق کرد و او را از دیگران برتر دانست. لذا در جایزه دادن ها، جشن تولد و یا عبادت گرفتن ها حد و حدود و شؤون خانواده رعایت شود.