در این سناریو گفته شده که رژیم صهیونیستی از 100 جنگنده و هواپیمای سوخت رسان در آسمان استفاده خواهد کرد، چرا که این جنگنده‌ها باید مسافتی بالغ بر صدها کیلومتر را برای بمباران هشت نقطه در ایران طی کنند و بر عکس عراق و سوریه که حملات بر روی یک نقطه انجام می‌شد، تأسیسات هسته‌ای ایران در چندین نقطه پراکنده شده و به شدت به وسیله پدافند هوایی حمایت و پشتیبانی می‌شوند.
"آفرایم کام"، مدیر اندیشکده امنیت قومی رژیم صهیونیستی تأکید می‌کند که بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران مأموریت بسیار پیچیده و حساسی است، چون تأسیسات هسته‌ای در ایران بسیار گسترده‌تر و بیشتر از تأسیسات موجود در عراق هستند که بمباران آنها سه دهه پیش صورت گرفت.
وی می‌گوید که مأموریت بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران به وسیله جنگندههای "F-15i" و"F-16i" و نه از طریق موشک‌های شلیک شده از زیردریایی‌ها صورت خواهد گرفت و برای وارد آوردن ضربات مهلک باید از سلاح‌های دقیق و پیشرفته استفاده شود.
مجله امنیتی "گینس" تأکید می‌کند که رژیم صهیونیستی یک اسکادران از جنگندههای F-15i که حدود 15 جنگنده را شامل می‌شود و چهار اسکادران از جنگندههای F-16i در اختیار دارد.
این در حالی است که "داگلاس باری" از اندیشکده پژوهش های راهبردی بین المللی لندن معتقد است که رژیم صهیونیستی دارای 7 فروند هواپیمای سوخت رسان از نوع "کی سی 707" و چهار هواپیمای سوخت رسان از نوع "هرکولس" است و اعتقاد دارد که جنگندههای رژیم صهیونیستی بمب‌هایی از نوع "جی بی یو 28" به وزن 2200 کیلوگرم استفاده خواهد کرد و هر یک از جنگندههای F-15i توان حمل سه عدد از این بمب‌ها را دارند.
باری اظهار می‌کند که اگر اسرائیل تصمیم به حمله نظامی به ایران بگیرد، این حمله را بدون کمک و دخالت آمریکا انجام خواهد داد.
اما "امیلی سورلی"، کارشناس امور امنیتی مجله گینس درباره این حمله می‌گوید که اسرائیل در این حمله چهار منطقه هسته‌ای ایران که غنی سازی اورانیوم در آنها صورت می‌گیرد را هدف قرار خواهد داد و شامل تأسیسات نطنز و فردو و تأسیسات هسته‌ای موجود در اصفهان و اراک خواهد بود که تأسیسات اصفهان و اراک به این دلیل که روی زمین قرار دارند، بمباران آنها راحت و آسان به نظر می‌آید، در حالی که دیگر تأسیسات هسته‌ای ایران زیر زمین واقع شده و دستیابی به آنها بسیار سخت است.
وی تأکید می‌کند: صرف بمباران تأسیسات هسته‌ای اراک و اصفهان آسیبی به توان هسته‌ای ایران وارد نمی‌کند و باید تاسیسات زیرزمینی آن را از جمله در نطنز و قم را مد نظر داشت.
در این میان "جوی جیم اوهلوران"، کارشناس امور دفاعی تأکید می‌کند که تمام تأسیسات هسته‌ای ایران مجهز به پدافند هوایی "اس 200" و "هوک" است.
اما درباره نحوه دسترسی جنگندههای رژیم صهیونیستی به آسمان ایران مجله گینس تأکید می‌کند که این امر از سه طریق ممکن است:
1. از طریق شمال که از ترکیه عبور می‌کند که چندان مورد اعتماد نیست چون روابط ترکیه و اسرائیل در شرایط خوبی نیست.
2. جنوب که از عربستان سعودی عبور می‌کند، اما روابط دیپلماتیکی با اسرائیل ندارد.
3. مرکز که اردن و عراق را شامل می‌شود و از آنجا که به نظر نمی‌رسد، بغداد به جنگندههای اسرائیل اجازه استفاده از آسمان خود را بدهد، تنها راه باقی مانده اردن است.
این در حالی است که برای بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران این جنگنده‌ها باید در ارتفاع پایین پرواز کنند و این خطر هدف قرار گرفته شدن به وسیله پدافند هوایی ایران را تشدید می‌کند.
